Klassiek rondje GB met de VLIETER (26).

We zijn van 16/08 t/m 18/08 in Cowes gebleven. Vrijdag en zaterdag waren er wedstrijden, hebben we niet aan meegedaan vanwege scheur in de mast maar ook omdat we geen gaffelgetuig hebben. Achteraf bleek er ook een klasse voor niet gaffels te zijn maar ik was toch blij dat we niet mee gegaan zijn, vooral zondag was de wind hard en er is vrij veel schade gevaren, tot afgebroken boegsprieten aan toe. Beide dagen waren er ook veel evenementen met o.a. Hollandse klompzeilwedstrijden, de beste scheepshond verkiezingen, bijboot blind roeiwedstrijden en nog veel meer, gezellige twee dagen met tussen de middag BBQ en s,avonds diner. Omdat we de wedstrijden niet meededen hadden wij de tijd om het klassieke boot museum te bezoeken. Ik vond daar in het Lloyds register of yachts van 1955 de Vlieter onder nummer 8225, bouwjaar1947 ontwerp H. Tingen A. dam, bouw Kok Vinkeveen, eigenaar J.Ph. Korthals Altes, haven Muiden, leuk. De zaterdag hebben we een dagretour voor de streekbus gekocht en zijn we naar de Needles gegaan. In mei zijn we daar midden in de nacht langs gevaren dus toen niets van gezien. We zagen nu trouwens niet veel meer, het water kwam met bakken uit de hemel en het waaide hard. We zaten boven in een dubbeldeksbus op de voorste bank, maar de ramen waren zo beslagen dat we weinig van de rit gezien hebben. Eenmaal bij de Needles kwamen we op een pretpark terecht en daar is ook een kabel baan naar beneden met waarschijnlijk een mooi uitzicht maar wij hadden geen zin ons nat te laten regenen dus een pad gevolgd en daar lagen de Needles in de verte, paraplu waaide kapot, dus foto gemaakt en gauw weer weg, bus terug naar Cowes. Zondag morgen was voor de Round Britain bemanningen. Alle schippers werden in een kring gezet en Else en David, die ook veel gezongen hebben onderweg, zongen hun laatste liedjes. Barbara zong het slotlied; Moonriver, zo heet ook haar 27ft boot. We weten niet hoe oud Barbara is, we schatten tussen de 65 en 70. Barbara zou deze tocht met haar man doen maar die is overleden, al kort na het bekend worden van de eerste plannen voor deze tocht, dus heeft ze het solo gedaan. We hebben ons vaak zorgen gemaakt om Barbara; komt ze nog? Maar elke keer verscheen ze weer, soms dodelijk vermoeid werd ze door de groep opgevangen. Tussendoor was ze ook steeds enkele dagen naar huis voor behandelingen aan haar knie, wat een doorzettingsvermogen. Ze heeft ook een blog; http://moonrivery23.wordpress.com/about/ We kregen allemaal een mooie plaat met daarop de route en havens die we aangedaan hebben en dat was het; afscheid, soms ontroerend. Je bent toch 4 maanden met elkaar opgetrokken. Afspraken voor volgend jaar, de Nederlandse OGA bestaat dan 10 jaar en gaat iets organiseren; natuurlijk zijn de Engelsen van plan te komen!
De meeste schepen vertrokken na de middag, de wind zou oost worden, dus gauw weg hier hoorde je alom. Wij vertrokken pas de volgende dag. Hammy had een vlucht vanaf Southamton terug naar Nederland. Samen zijn we met de Cowes Koegelwiek naar Southampton gegaan en hebben daar nog wat rond gekeken, er zijn wat heel oude gebouwen, stukken van een vesting muur, maar het meeste is weg, het viel me wat tegen. Daarna met de bus richting vliegveld; weer een afscheid. Toen ik terug aan boord kwam was de haven bijna leeg, nog een paar achterblijvers die ook geen haast hadden.
Maandag 19/08 zijn we in de middag uit Cowes vertrokken en naar Brighton gevaren, de dag erop naar Rye, dat was een feest, Rye is prachtig. Je meldt je hier aan het begin van de rivier bij de havenmeester, daar betaal je en je krijgt een detailkaart en de gebruikelijke toilet codes, info etc. Dan vaar je verder de rivier op en moet je ergens links afslaan, al kronkelend door een smalle kreek kom je dan in het oude stadje waar je tegen een kade muur aanmeert. We waren al 2 uur na laag water en dat is eigenlijk te laat, beter is om een uur voor hoog water aan te komen. Wij raakten al een paar keer bodem en hadden moeite tegen de kade muur te komen. Het water komt hier maar een paar uur voor hoog water naar binnen gieren en een paar uur na hoog water giert het er ook even hard weer uit . Vervolgens zakt je kiel volledig in de blubber en lig je stabieler dan in de winter berging. Vanwege onze late aankomst lagen wij behoorlijk scheef. Rye is een bijzonder stadje, oud, gezellig en veel historie. Hier is de watersport/ bootjes wereld nog hoe het in mijn beleving moet zijn; mensen die al hun energie stoppen in het drijvende houden van hun dierbare bezit en er dan natuurlijk van genieten. Ik heb nog nooit zoveel opknappers en projecten bij elkaar gezien. We komen hier nog eens terug.
De dag erop naar Dover en na een overnachting aan de oversteek naar Duinkerken begonnen. In dover hebben we onze 25 jaar oude rubberboot in de container gestopt, jammer maar het ding was volledig op.