Klassiek rondje GB met de VLIETER (9).

De bedoeling was om diezelfde avond met stroom mee de Solent af te kruisen en achter Hirst point te ankeren tot de volgende dag en dan vroeg met stroom mee richting Dartmouth. Om zes uur rif in het zeil, anker op en richting Hirst point. Het rif kon er na een half uur uit, wind viel bijna weg, daarom motor er bij en met lange slagen tegen de wind in. Voordat we bij Hirst point waren was het al donker en ondanks dat ze mistpatches opgaven was het nu nog helder, we zaten met een aantal schepen van de groep bij elkaar en die gingen het Needles kanaal in dus wij er achteraan, we hebben onze tijd nodig om op tijd in Plymouth aan te komen en vergeten Hirst point, die mistpatches zouden wel ergens anders zijn. Alleen Morgaine bleef door kruisen tegen de zwakke wind in, wat loopt dat schip mooi! Op de motor richting Bill of Portland. Al voor Bill of Portland werd het mistig en waren we de andere schepen kwijt, naar later bleek uitgeweken naar Weymouth en Salcombe. Het passeren van Bill of Portland was niet gemakkelijk, enorme tegenstroom, slechts 1 mijl vaart over de grond, moeilijk koers te houden en vooral de mist, sturen zonder oriëntatie; 1 keer waren we 180 graden van koers af. We werden verblind door onze eigen navigatie verlichting daarom alleen op het toplicht verder en de stuurautomaat aan. Wij met z’n drieën luisteren en turen in de nacht en het was zo koud! Slechts één keer de misthoorn van een groot schip gehoord die ver achter ons langs voer. Toen het licht werd was het zicht iets beter en passeerden we op korte afstand een vissersschip. In de verte leek het steeds dat we kust zagen, schepen en nog veel meer. Fata Morgana, dat kwam door een lange deining met stroken water spiegelglad en stukken met een rimpeling door wat wind, heel mooi eigenlijk, net of de zee aan het eind van je gezichtsveld steil omhoog liep. Een paar mijl voor Dartmouth kwamen we een schip van de kustwacht tegen, voer langs en draaide bij, even later een snelle rubberboot langszij, mogen we aan boord komen, mogen we binnenkijken? Jan die lag te slapen schrok zich rot. Maar hele aardige lui, moesten wel veel weten en alles werd opgeschreven, tot het brandstofbonnetje aan toe. We zitten nu in hun systeem en zullen verder niet meer lastiggevallen worden. Er varen 6 van deze schepen om Engeland. Na een half uurtje vertrokken ze weer, inmiddels zagen we de eerste contouren van de rotsen voor Dartmouth uit de nevel opdoemen. Eenmaal op de rivier brak de zon door, heerlijk en Dartmouth is prachtig om binnen te lopen. Maandag 06/05 1 uur s’middags meerden we aan de Dartmouth Marina Visistors Pontoon. Volgens de log 117 mijl gevaren. Annabel J lag voor anker en een paar uur later liep windflower binnen. De Morgaine kwam s’avonds binnen, hadden een hele lange slag gemaakt naar het zuiden tot aan de scheepvaart route en veel minder last van de mist gehad. Heerlijke douche genomen, geslapen en daarna wat rondgewandeld.