Klassiek rondje GB met de VLIETER (19).

19/06 zijn we verder het kanaal opgegaan, althans een klein stukje, vlak achter Cronach ligt een dubbele sluis en een halve mijl verder de z.g. Neptunes stairs, een complex van 8 sluizen achter elkaar. De sluizen zijn hier wat groter dan in het Crinian kanaal en we waren maar met 2 schepen. Met één man op de kant en twee aan boord hebben we deze sluizen genomen, ook de sluiswachters helpen mee, gaat heel rustig allemaal. Dit duurt wel lang, we voeren in Cronach om half negen de eerste sluis in en lagen om half twaalf een mijl verderop pas weer voor de kant. ’s Middags met de bus naar Fort William. Eigenlijk heb je Fort William in 10 minuten bekeken, toch hier de rest van de middag wat rond blijven hangen en in de zon gezeten en gegeten, relaxed. Tien jaar geleden heb ik in Fort William een mooie muts gekocht die nu aan vervanging toe is dus weer naar die zelfde winkel, helaas; een heleboel mutsen maar niet die ik zocht.
De volgende dag hebben we de trein van Banavie naar Mallaig genomen, prachtige treinreis door het Schotse landschap. Mallaig is een vissersdorp en veerhaven tegenover Skye. Heel levendig. Tussen fort William en Mallaig rijdt in de zomer ook een stoomtrein, de Harry potter trein. Ik stond foto,s te maken en werd uitgenodigd om in de locomotief te kijken en toen ging hij rangeren maar ik dacht hij vertrekt, dadelijk zit ik in Fort William en is Hammy me kwijt. Dus van boord gestapt, jammer, had gewoon aan boord moeten blijven. Maar wat een kracht, prachtig! Vijftien jaar geleden kwamen we hier met onze rugzak van Skye en was er een treinstaking. We zijn toen langs de spoorlijn naar het volgende dorp Morar gelopen en hebben ons tentje op een heuvel bij het station opgezet. Hier verandert niets, hadden ons tentje zo weer neer kunnen zetten.
De totale lengte van het Caladonisch kanaal is 60 mijl waarvan 22 mijl gegraven kanalen en de rest natuurlijke lochs. Totaal ga je 32 meter omhoog en ook weer omlaag, verdeeld over 29 sluizen. Je gaat dus per sluis gemiddeld zo’n 2,5 meter omhoog en op de tweede helft weer omlaag. De zeesluizen hebben met laagwater het grootste hoogte verschil, de laatste bij Inverness zo’n 4 meter. In het hele traject zitten 10 bruggen die allemaal open moeten om ze te passeren. Het hoogste punt zit bij Loch Oich. Omdat wij ook het Crinian kanaal doorgegaan zijn betaalden we een speciale prijs voor de twee kanalen bij elkaar van 288GBP. Wij kregen daarop nog eens 50% korting bedongen door de OGA organisatie dus betaalden we 144GBP. Dit lijkt duur maar als je rekent dat je 14 dagen over beide kanalen mag doen dan valt het per dag wel mee. Bij iedere stopplaats zijn sanitaire voorzieningen en onderweg is er veel te bekijken. Als je haast hebt is de minimale doorvaarttijd van het Caladonisch kanaal twee en een halve dag. Wij hebben er 6 dagen overgedaan.
21/06 zijn we weer verdergegaan, de sluizen van Gairlochy door en Loch Lochy op, volkomen windstil dus alles op de motor. Aan weerszijden van Loch Lochy mooie groene, vrij steile heuvels. Vanuit Loch Lochy volgt Loch Lagan en weer sluizen een stuk kanaal , sluizen en dan Loch Oich, dit is het mooiste stuk, smal vaarwater tussen de rotsen door. Bij de ruïne van Invergarry castle zijn we een uurtje gestopt en hebben we rondgewandeld, mooi. Doorgevaren via Cullochy en Kytra naar Fort Augustus, hier we gestopt voor de nacht. Fort Augustus is een mooi dorpje met een goed, heel druk, restaurant. 22/06 weer door, Loch Ness op, weer geen wind maar op een kwart van de Loch begon het te regenen en niet zo’n beetje ook, ik ben nodig toe aan een nieuw zeilpak, ik voelde het met de minuut zwaarder worden en het steenkoude water sijpelde vanaf mijn rug en benen mijn laarzen in. Het begon nu ook te waaien en hard, van achter. Ik had het zo koud, ben als een mummie in de kuip blijven staan, had eigenlijk zeilen moeten hijsen. Een schip waarmee we in de laatste sluis lagen knalde ons op de fok voorbij, laat maar gaan. Om drie uur ’s middags waren we bij Urquart Castle. In Urquart baai is een haventje van het dorpje Drumnadrouchit, daar aangemeerd en koffie gezet. Een half uur later scheen de zon. Teruggevaren naar Urquart Castle en daar aan een steiger gemeerd. Jan en Hammy bekijken het kasteel en de expositie, ik ben aan boord gebleven, vertrouwde de rondvaartboten niet die af en aan varen met kasteel bezoekers. Laat in de middag het laatste stuk van Loch Ness afgelegd, dan nog Loch Dochfour en aangemeerd voor de Docharoch sluis, ze schutten alleen tijdens kantooruren dus we konden gewoon niet verder. De volgende morgen met de sluismeester gepraat, een man tegen zijn pensioen, woont in een prachtig huisje op de sluis. Als ik met pensioen ga gooien ze mij het huis uit. O ja en wat dan, naar Inverness? Nee, terug naar Benbecula. Benbecula! Weet je waar dat is dan? Ja, zijn we weleens geweest, Outer Hebrides. Ik kon niet meer stuk, hij was waarschijnlijk in al die jaren niemand tegengekomen die weet waar Benbecula ligt. Ik kreeg heel zijn levensverhaal, inclusief het verdrinken van zijn zoontje in de sluis, triest. Maar bij ons afscheid was ik de beste man van de wereld.
Geschut en door naar Inverness, hier moesten we nog door de Muirtown Flight, vier sluizen achter elkaar. Aangemeerd in Inverness Seaport Marina voor de nacht en Inverness verkend. We hadden nu nog twee sluizen en twee bruggen te gaan voordat we weer op open water zaten.