Klassiek rondje GB met de VLIETER (21).

Fraserburgh is een drukke vissershaven en net als Bucky met een heleboel basins opgetrokken van vierkante betonblokken, alleen deze haven ligt vol met vissersschepen en dan lijkt het al heel anders. Er is een basin met hele grote fabrieksschepen maar er liggen ook kleine vissersschepen voor visvangst onder de kust, schelpdieren,krab en kreeft. Wij lagen tussen twee kleine schepen tegen de kademuur en hebben geen enkel ander jacht gezien hier. Toch waren we van harte welkom, in eerste instantie werden we verwelkomt door een zeerob en daar ging mijn haring die ik in Buckie had gekocht. Hammy was, de eerste keer dat ze hem iets gaf, bijna haar hand kwijt, enorme tanden dat beest. De volgende ochtend vroeg ging onze achter buurman eruit en kwam rond de middag terug met tientallen kisten makreel. Deze worden gevangen met lijnen en haken, die mensen moeten het smoordruk hebben gehad, alleen al om zo’n hoeveelheid vis van de haak te halen. We mochten uitzoeken en we kregen drie mooie makrelen. ’s Avonds in de volgende haven gebakken. Ik hou eigenlijk alleen van gerookte makreel, maar er waren nog viskruiden van Helgoland, die erin gestopt met een Laurierblad en in de boter gebakken. Heerlijk!
Vanuit Fraseburgh zijn we woensdagmiddag 26/06 met het tij mee richting Peterhead gevaren met het plan in Montrose te komen. Hammy koos ervoor wat van het land te zien en ging met openbaar vervoer die kant op. Mooie tocht, wind nog steeds N-W en voor stroom. Op een gegeven moment gaf de log 10 mijl per uur aan. Volgens de AIS wemelde het voor de haven van Aberdeen van de supplyboten, in werkelijkheid zit je er zover vandaan dat je er geen last van hebt, ze liggen daar te wachten tot ze naar binnen kunnen, in de haven lijken ze opgestapeld zoveel AIS signalen zie je. Laat in de middag belde Hammy, ik ben in Stonehaven en dat was voor ons nog een half uur te gaan. OK, we komen naar Stonehaven, Montrose wordt toch te laat, om 7 uur ’s avonds meerden we aan. Goeie keus, prachtig haventje, wel wat onrustig vlak achter de ingang, maar waar we lagen voldoende water onder de kiel. 53 mijl gevaren die dag.
Je moet hier echt wachten tot het tij de goeie kant op gaat, tegen stroom varen is zinloos, tenzij je ver zee ingaat of heel dicht onder de kust kruipt. Het tij komt nu steeds later op de dag en die dag, 27/06, kregen we pas om een uur of twee stroom mee. Voldoende tijd om Stonehaven te bekijken. De haven bestaat uit drie basins waarvan alleen de voorste niet droogvalt. We hebben hier wat gewandeld en boodschappen gedaan. Er is ook een kasteel maar dat vonden we net iets te ver om te lopen, varen we straks wel langs. Om half twee vertrokken, de volgende haven zou Arbroath zijn en daar moeten we met voldoende water aankomen anders kun je er niet in. Prachtige tocht vlak onder de kust langs die hier vrij hoog is met veel kliffen. 15.00 dwars van Doolie Ness. Om 7 uur ’s avonds waren we in de buurt van Arbroath, de havenmeester vroeg ons op te schieten want over een half uur zou de binnenhaven dicht gaan. Geen punt, met 20 minuten zijn we er. De aanloop van Arbroath is tussen een aantal rotsen door die net onder water zitten dus de geleide lichten goed in de gaten houden, boeien doen ze hier niet aan, ook in de buitenhavens oppassen waar je vaart. Maar water zat volgens de dieptemeter. We lagen net vast en de havendeuren gingen dicht.
Jan en Hammy gaan hier van boord, Jan had een vlucht geboekt vanaf Edinburgh wat vlakbij is en Hammy had een retourtje Amsterdam - Glasgow en moest dus met de trein naar Glasgow. De volgende dag om tien uur naar het station gelopen en daar gingen ze 15 minuten na elkaar, allebei een rechtstreekse verbinding. Ze arriveerden een uur na elkaar in Amsterdam, Jan werd afgehaald door zijn dochter dus Hammy kon meerijden en werd netjes voor de deur afgezet.
Ik was alleen. Wilco en Pauline arriveerden diezelfde avond in Aberdeen maar konden die avond niet meer aan boord komen en hebben een hotelletje genomen. Eigenlijk had ik in de middag weer verder gemoeten om op tijd op onze volgende ontmoetingsplaats Anstruther te zijn, maar er stond vrij veel wind en daar had ik alleen toch niet zoveel zin in. Ik had ook een mooie smoes, al het beddengoed en nog meer had ik bij de wasserij gebracht en was pas in de namiddag klaar. Heerlijke wandeling gemaakt naar de Seaton Cliffs, het luie zweet eruit gelopen. Seaton Cliffs is een natuurgebied langs de kust met mooie rode kliffen en veel vogels, prachtig.