11 November 2007
Door: Akky
Blijf op de hoogte en volg kees en hammy
13 November 2007 | Frankrijk, Lasseube
Daar gaan we dan, in de bus van Kees en Hammy. Zonder kleerscheuren, met ingeklapte spiegels, door de poort. Tom aan ’t stuur, natuurlijk, en ik prinsheerlijk er naast. Het weer is alweer prachtig.
We zijn op weg naar Biarritz met als tussenstop Salies de Béarn. Onwillekeurig gaan mijn gedachten terug naar zo’n dertig jaar geleden, toen we samen, zonder onze vier kinderen, per tweetal achtergelaten bij de wederzijdse ouders, het noorden van Frankrijk (Normandië en Bretagne) onveilig maakten. ’t Gaf een enorm gevoel van vrijheid te kunnen rijden waarheen je wilde en je hele bedoening reed met je mee.
Het tempo ligt niet al te hoog. Even wennen natuurlijk en ook de weg leent zich niet voor hoge snelheden. In Oloron halen we wat geld uit de muur. “Niet te weinig, hoor”, zegt Tom. En dan richting Salies. ’t Is de plek waar dochter Annemieke ruim twintig jaar geleden vakantiewerk ging doen, drie maanden lang. Je kent de situatie en de mensen alleen uit de verhalen van toen en van een paar foto’s. Ik heb daar altijd al eens willen rondneuzen. Er is vooraf geen contact geweest met de familie Douma, dus je weet niet hoe ze zullen reageren en of ze überhaupt wel thuis zullen zijn op Camping Domaine d’Esperbasque.
De realiteit is prachtig. Na twee zinnen weten ze al wie we zijn en komen de oude verhalen los. Mooi hoor. Even wat foto’s laten zien. Annemieke nu en haar twee zoons. Na koffie, chocoladecake en uitgebreid kletsen bekijken we het dorp Salies de Béarn nog even. Ook mooi.
Dan zoeken we de péage richting Biarritz. Op één of andere manier voel je, zie je dat je richting zee rijdt. In Biarritz vinden we een mooi parkeerplekje voor de bus en zoeken we onze weg richting Atlantische Oceaan. Veel sneller dan ik dacht staan we aan het strand. Prachtig! De zee is altijd weer boeiend, hoge golven, mooie branding. Een mooie badplaats. Mix van oud en nieuw. Het weer blijft stralend. We genieten.
En dat is eigenlijk het thema van ons hele verblijf hier. We genieten van het mooie huis, opgenomen in het sfeervolle dorp Lasseube. Van de verrukkelijke maaltijden die hier tot stand worden gebracht. Van de gezellige borreluurtjes. Van de prachtige wandeling door de Pyreneeën met verrassende flora en fauna. Van het bezoekje aan de Ierse pub. Van het speciale, ondertussen in half Friesland bekende, restaurant Le Berry. Van de prachtige plek bij Taron waar het droomhuis van Kees en Hammy langzaam vorm moet krijgen. De mistletoe pluk je hier zo van de boom. (Waar je straks tegen kerst in Nederland flink geld voor moet betalen.)
Op onze voorlaatste dag sjouwen we rond door Pau. Bij hetzelfde station waar onze Annemieke 22 jaar geleden uit de trein stapte worden we rond zes uur weer opgepikt door Kees. Die komt gewoon van zijn werk.
Dan begint de afsluitende fase. Laatste maaltijd, laatste nacht, koffers pakken. Het weer in Nederland zal even moeten wennen: hooguit zeven graden. Het was zeer de moeite waard: voor ons een top-vakantie. Woorden zeggen te weinig, maar toch: bedankt Hammy en Kees!
We zijn op weg naar Biarritz met als tussenstop Salies de Béarn. Onwillekeurig gaan mijn gedachten terug naar zo’n dertig jaar geleden, toen we samen, zonder onze vier kinderen, per tweetal achtergelaten bij de wederzijdse ouders, het noorden van Frankrijk (Normandië en Bretagne) onveilig maakten. ’t Gaf een enorm gevoel van vrijheid te kunnen rijden waarheen je wilde en je hele bedoening reed met je mee.
Het tempo ligt niet al te hoog. Even wennen natuurlijk en ook de weg leent zich niet voor hoge snelheden. In Oloron halen we wat geld uit de muur. “Niet te weinig, hoor”, zegt Tom. En dan richting Salies. ’t Is de plek waar dochter Annemieke ruim twintig jaar geleden vakantiewerk ging doen, drie maanden lang. Je kent de situatie en de mensen alleen uit de verhalen van toen en van een paar foto’s. Ik heb daar altijd al eens willen rondneuzen. Er is vooraf geen contact geweest met de familie Douma, dus je weet niet hoe ze zullen reageren en of ze überhaupt wel thuis zullen zijn op Camping Domaine d’Esperbasque.
De realiteit is prachtig. Na twee zinnen weten ze al wie we zijn en komen de oude verhalen los. Mooi hoor. Even wat foto’s laten zien. Annemieke nu en haar twee zoons. Na koffie, chocoladecake en uitgebreid kletsen bekijken we het dorp Salies de Béarn nog even. Ook mooi.
Dan zoeken we de péage richting Biarritz. Op één of andere manier voel je, zie je dat je richting zee rijdt. In Biarritz vinden we een mooi parkeerplekje voor de bus en zoeken we onze weg richting Atlantische Oceaan. Veel sneller dan ik dacht staan we aan het strand. Prachtig! De zee is altijd weer boeiend, hoge golven, mooie branding. Een mooie badplaats. Mix van oud en nieuw. Het weer blijft stralend. We genieten.
En dat is eigenlijk het thema van ons hele verblijf hier. We genieten van het mooie huis, opgenomen in het sfeervolle dorp Lasseube. Van de verrukkelijke maaltijden die hier tot stand worden gebracht. Van de gezellige borreluurtjes. Van de prachtige wandeling door de Pyreneeën met verrassende flora en fauna. Van het bezoekje aan de Ierse pub. Van het speciale, ondertussen in half Friesland bekende, restaurant Le Berry. Van de prachtige plek bij Taron waar het droomhuis van Kees en Hammy langzaam vorm moet krijgen. De mistletoe pluk je hier zo van de boom. (Waar je straks tegen kerst in Nederland flink geld voor moet betalen.)
Op onze voorlaatste dag sjouwen we rond door Pau. Bij hetzelfde station waar onze Annemieke 22 jaar geleden uit de trein stapte worden we rond zes uur weer opgepikt door Kees. Die komt gewoon van zijn werk.
Dan begint de afsluitende fase. Laatste maaltijd, laatste nacht, koffers pakken. Het weer in Nederland zal even moeten wennen: hooguit zeven graden. Het was zeer de moeite waard: voor ons een top-vakantie. Woorden zeggen te weinig, maar toch: bedankt Hammy en Kees!
-
14 November 2007 - 07:47
Feya:
Ziet er allemaal erg mooi en gezellig uit! Je ziet jullie genieten. En wat hebben jullie het getroffen met het weer! Een prachtige natuur daar, zeg. Kees en Hammy, genietze nog. Het kort al aardig in voor jullie daar, of niet? Wanneer gaan jullie weer naar Nederland? Maar gelukkig hebben jullie je huis in Taron dan nog!
Groetjes vanuit Danmark,Feya en familie. -
17 November 2007 - 23:33
Minke En Roan:
hallo kees en hammy eindelijk na lang zoeken jullie website gevonden .....was beetje papiertje kwijt .
wat ziet t er allemaal geweldig uit zeg heerlijk.
komen jullie nog wel terug ?
heel veel liefs minke en roan . -
18 November 2007 - 10:14
Hammy:
Juffrouw Joor is vanaf heden niet beschikbaar om wat dan ook maar van de balie te halen, brengen of op te ruimen. Ze is hier volledig ingestort en ligt nu bleekjes met ingevallen wangen te bedde. Voorlopig is ze niet tot reizen in staat. Het wachten is op het voorjaarszonnetje om weer wat kleur op haar snoetje te toveren en haar zover te laten herstellen dat ze bij machte is de barre terugreis te aanvaarden. Heer Konijnenberg, de boeken blijven voorlopig waar ze zijn, helaas!! -
20 December 2007 - 20:31
Dhr.Konijnenberg:
lei twee boeken op de balie, maar juffrouw Joor heeft ze nog steeds niet afgestempeld!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
