Klassiek rondje GB met de VLIETER (17).

Campbletown hebben we niet veel van gezien, het weer was niet al te best en we hebben daar alleen de pub van binnen bekeken. De volgende morgen brandstof geladen en om 11.30 koers gezet via de Kilbrannan Sound, Inchmarnockwater en Lower loch Fyne richting Tarbert. De wind was hard vanuit het Zuid oosten en de zee hoog, maar na een uurtje kwamen we onder de kust van Arran en werd de zee een stuk aangenamer. Eenmaal in Lower Loch Fyne nam de wind af en het laatste stuk moest gewoon de motor weer bij. Tarbert ligt tussen East en West Loch Tarbert die niet met elkaar in verbinding staan. Wij moesten East Loch Tarbert in, werkelijk prachtig, een heel nauwe doorgang met aan weerszijden rotsen maar in het begin nog 40 meter water onder de kiel. Eenmaal tussen de rotsen door neemt de diepte in de haven snel af naar 10 meter. Op de rotsen bloeiende Rododendron. Er is hier een mooie beschutte ankerplaats en een Marina, wij hebben voor het gemak voor de Marina gekozen, een gemeente haven, havenmeester was om 5 uur naar huis gegaan dus zelf een plaatsje zoeken. Om 18.30 afgemeerd, prachtige tocht tussen de eilanden door
’s Avonds ondanks de regen Tarbert verkend, zo mooi, heerlijke vis gegeten en een afzakkertje in de pub genomen met de bemanning van de Syene.
De volgende dag 12/06 weer vertrokken, samen met de Syene en Windflower, het was nu nog 10 mijl naar Adrishaig, de ingang van het Crinan kanaal.
Aidrishaig is een klein dorpje met daarin 3 sluizen achterelkaar zodat je het dorp uit al een meter of 6 boven de zeespiegel vaart. Je vaart dan nog een stuk langs Loch Gilp waar je bovenop kijkt, vreemd. Bij de derde sluis kreeg Jan instructie van de sluiswachter in het bedienen van de sluizen want er is een tekort aan sluiswachters en we mogen het zelf doen. In de 3 eerste sluizen lagen we met 4 schepen maar dat was vrij krap, één schip bleef daarom achter zodat we in de volgende sluizen wat meer ruimte hadden. En daar vaar je dan, tussen de onvermijdelijke Rododendrons, mooi huisjes, aan één kant berg en aan de andere kant dal, heel mooi. Het weer was mooi, wind helemaal weg en het in en uit varen van de sluizen heel ontspannen, alleen als het water in de sluis gelaten wordt even opletten want dat gaat vrij heftig. Om 17.30 aangemeerd in Cairnbaan halverwege het kanaal. ‘s Avonds borrel gedronken bij Maaike en Siebren Sytsema op de Moonshiner uit Stavoren. Zij varen al jaren langs de kusten van Schotland, hun restaurant de Koebrug in Stavoren is geheel gericht op Schotland.
De volgende dag om 8 uur weer verder, de sluizen draaien alleen tijdens kantooruren. We zijn in het dorpje Crinan voor sluisnummer 14 blijven liggen. Sluisnummer 15 is de zeesluis de Sound of jura op. In de middag arriveerden ook Bonify, Annabel J, High Barbaree, Moonriver en Edna. De Annabel J steekt 2mtr60 en dat is ook de diepgang van het kanaal, speciaal voor hun doorvaart is het peil van het kanaal tot het maximum verhoogd. Ondanks de verhoging hebben ze toch nog een aantal keren aan de grond gezeten.
14/06 hebben we de laatste 2 sluizen genomen en in de middag voeren we de Sound of Jura op. We konden niet eerder vertrekken vanwege het tij. We moesten de Dorus More passeren, een beruchte doorgang waar je tegen stroom gewoon niet doorheen komt, 8 mijl stroom tijdens springtij. Het was nu bijna laagwater en doodtij, maar ondanks dat stroomde het nog behoorlijk. De volgende bestemming was Loch Melfort waar alle schepen die het Caladonisch kanaal zouden nemen samen zouden komen. We zouden daar ankeren maar de berichten waren harde wind zodat we besloten hebben eerst naar Croabh Haven te gaan, daar meerden we om 15.00 aan.