Tripje met het hondenhok 2

Wakker geworden in La Romieu, Kees haalt verse broodjes in het dorp en Hammy zet koffie. Op ons gemak ontbijtje genuttigd en toen het dorpje nog even verkend. Heel erg oud allemaal en er bloeit van alles momenteel, dus het ziet er heel sprookjesachtig uit. Daarna over landelijke weggetjes, velden vol klaprozen, door Tarn en Garonne. Bij Valence de rivier overgestoken, (de tom-tom wilde ons over een brug sturen die er al minstens 30 jaar al niet meer was) en via Cahors richting Saint Cirq-Lapopie. Cahors is een goed uitgangspunt voor een ontdekkingsreis door Frankrijks 46e departement. 'Un des plus beaux départements de France', zou je kunnen zeggen. Cahors is met 20.000 inwoners de grootste stad in de Lot. Een oude stad bovendien, want de eerste huizen werden zo rond het jaar nul gebouwd. Cahors kent een indrukwekkende verzameling monumenten, waarvan de Pont Valentré, een volledig intact gebleven 14e-eeuwse brug over de rivier Lot, het bekendst is. Een tocht langs de Lot is een onvergetelijke ervaring. De vallei biedt haast te veel hoogtepunten om op te noemen. Om te beginnen net voorbij de stadsgrenzen van Cahors. Met in onze achteruitkijkspiegel de langzaam wijkende daken, torens, wallen en bruggen van het middeleeuwse centrum doemt de eerste bezienswaardigheid al weer op: een 19e-eeuwse kapel (de Chapelle Saint-Roch) op een rots boven de weg. Het hoort bij Laroque-des-Arcs, een middeleeuws dorp dat uitziet op de rivier. We zullen vanaf nu de toevoeging 'middeleeuws' maar achterwege laten, want eigenlijk geldt die voor elk dorp langs onze route. Een route die bij Vers verder gaat richting St. Cirq-Lapopie. Langs de weg staat St. Cirq al aangegeven, maar voordat we dit kunstenaarsdorp binnenrijden, moeten we eerst bij Bouziès een wel erg smalle brug over. Het uitzicht vanaf de brug is prachtig, maar niets vergeleken met wat ons in St. Cirq-Lapopie te wachten staat. Deze verzameling gerestaureerde vakwerkhuizen ligt op een onwaarschijnlijk punt in het landschap, namelijk tegen een enorme rotswand aan. Het uitzicht op de vallei van de Lot is duizelingwekkend en adembenemend tegelijk. Volgens Kees, die hier 20 jaar geleden ook was, is dit dorp ooit helemaal verlaten geweest. Een kunstenaar heeft het hele dorp voor een symbolisch bedrag gekocht en vanaf dat moment is het balletje gaan rollen, het is nu een toeristische trekpleister, maar wat een schitterende plek en auto’s komen er niet binnen, dus het ademt de sfeer van weleer. ’s-Avonds gegeten en geslapen in Vers. De volgende dag maar weer afzakken in zuidelijke richting, want Kees moet woensdag weer naar zijn baas! En zo ongemerkt zijn we al heel wat kilometertjes verwijderd van Lasseube. We rijden over slingerweggetjes door bergen, heuvels, langs rivieren, slaperige dorpjes, wat is het toch een prachtig land, dat Frankrijk! We stoppen in Aujols, waar midden in het dorp een meertje ligt, omringd door stenen bedden lijkt het wel, een Romeinse wasplaats? Overal kleine middeleeuwse dorpjes, gebouwd op een heuvel, rond een kasteel of fort. We overnachten in Caylus, op een camping die Nederlandse eigenaren heeft (een “het roer om verhaal”). We eten in een heel leuk restaurantje waar Kees de lekkerste pizza ooit krijgt voorgezet zegt ie achteraf. Die van mij is overigens ook heel lekker! De volgende dag regent het pijpenstelen! We rijden via Gorges de l’ Aveyron richting Montauban en kopen brood in Penne. Hier en daar stoppen we, o.a. in Bioule waar een chateau van de Tempeliers staat. In veel plaatsen is er bloemenmarkt (traditie op 1 mei), ook is er veel politie op de weg waarschijnlijk vanwege 1 mei-vieringen, maar het is nergens druk, waarschijnlijk vanwege het weer. Ook is alles dicht, zelfs geen cafe te vinden voor een bak koffie, dus zelf maar een bakje gezet in de klussebus. Via Montauban en Auch rijden we weer richting Lasseube.