Het Limfjord; Fur-Aalborg-Hals

Fur staat overal beschreven als een bijzonder eiland. Het is een vulkanisch eiland waar aardlagen aan de oppervlakte liggen die je normaalgesproken nooit te zien krijgt. Beroemd zijn de “molerklinten” (kiezelwier-klippen), die 55 miljoen jaar oud zijn. Als je weet waar je op moet letten, kun je hier ook fossielen vinden. Dus wij fietsen gehuurd bij het vvv en op fossielenjacht op het strand van Anshede. Het eilandje heeft een oppervlakte van 22 m², dus de afstanden zijn ook voor ons te doen. Eerst langs een grafheuvel “Mollehoj”, 4500 jaar oud, op een hoog punt, vanwaar je aan alle kanten over het eiland en het water uitzicht hebt. Ze kozen mooie plekjes voor hun overledenen. Best wel heuvelachtig, dus zo nu en dan gierden we naar beneden en dan weer kwamen we amper omhoog. Het strand van Anshede; overal mooie stenen, en overal zag ik ook wel iets in, maar volgens Kees geen fossielen. We besloten de fietsen maar mee te nemen langs het strand, want veel weggetjes lopen er niet langs de kust, en dan op een gegeven moment weer een paadje binnenland op te zoeken. Dus wij sjouwen en sleuren met die fietsen over rul zand en zwerfkeien, tot op een gegeven moment de weg versperd werd door een enorm klif en rotsblokken. Een langswandelende Deen met zijn zoon keek eens heel bedenkelijk naar onze fietsen en verklaarde dat dit de eerste keer was dat hij een fiets op het strand was tegengekomen. Boven op het klif was ondoordringbare wildernis, dus volgens hem was onze enige mogelijkheid terug op onze schreden. We zijn een stukje terug gelopen en daar liep boven op het klif een paadje, dus Kees aan het bergbeklimmen met de fiets op zijn schouder, 2 x zelfs, en verder konden we weer. Een privé weg ingeslagen en aan het eind daarvan stond heel wonderbaarlijk en door onze lieveheer gezonden een restaurantje. Wij helemaal blij, want ondertussen hadden we honger en dorst. Het restaurant heet het Bryghus en is de voormalige fabriek die bij een niet meer in werking zijnde steengroeve hoort. Ze hebben daar elke zondagmiddag een buffet en daar konden we mooi bij aanschuiven. Gelaafd en verzadigd weer in het zadel en verder op verkenningstocht. Emmelsten en Emmelstenhus, de eerste een 64-meter lange grafheuvel, omgeven met zwerfkeien, die in de loop der tijd allemaal zijn verdwenen, gebruikt voor de bouw van huizen. De tweede een volledig gerenoveerd woonhuis, zoals die 100 jaar geleden hier veel stonden. De mensen op een dergelijke hofstee leefden van een combinatie van landbouw, veeteelt en visserij, prachtig, heel groot ook, maar op de foto’s die waren tentoongesteld van de oorspronkelijke bewoners, keken ze allemaal niet zo blij, vast een hard bestaan. Daarna nog een aantal grafheuvels opgeklauterd, ook eentje uit de bronstijd, de rest stamt uit het stenen tijdperk, allemaal op een hoog punt met een prachtig uitzicht. Kees wil hier wel begraven worden. Er was nog veel meer te bekijken, de oude haven (gammelhavn) die verzand is, het museum. Maar ondertussen liep het tegen zessen en waren we de uitputting nabij. Dus gauw naar de haven gefietst om toch nog op borreltijd daar aan te komen. Zover het verhaal van Hammy; zal er nog even wat aan toevoegen. De aslagen op Fur moeten zo’n 54-55 miljoen jaar geleden ontstaan zijn tijdens het Boven Paleoceen en Onder Eoceen. Dit gebied was toen een binnenzee met een uitgang bij Schotland richting Oceaan, het kanaal was er nog niet. Ze hebben boringen gedaan en in totaal 179 aslagen geïdentificeerd, totale dikte 65 meter. De aslagen zijn afkomstig van vulkanen ten westen van Schotland. We zijn twee dagen op Fur gebleven en 27/06 vertrokken richting Aalborg. We steken de livo Bredning over en gaan de Agger Sund op. Hierbij passeren we het eilandje Livo waar we hele leuke herinneringen aan hebben. Een foto gemaakt op Livo heeft gediend als achtergrondfoto op onze trouwkaart. Toen kwamen we voor de Aggersundbrug, we wisten nog steeds de signaallichten niet en deze keer waren we alleen van onze kant met drie schepen van de andere kant. Hij gaf deze keer drie rode knipperlichten en daarna drie vaste rode knipperlichten dus wij aarzelden. Maar het was gauw duidelijk, de brugwachter gaf een ram op een toeter en stond hevig te gebaren dat we door moesten varen. Toen eerst maar eens in de boeken gedoken en we vonden het; 2 rood is doorvaart van uit het noorden en oosten, 3 rood is doorvaart vanuit het zuiden en westen. Klopt geen hout van want de vorige brug gaf vanuit het westen 2 rood. 5 rood is doorvaart vanuit twee richtingen. Nu met 3 rood was er ook doorvaart uit twee richtingen. We gaan nu door een vrij smal water waarvan ik alle verschillende namen niet noem langs Nibe naar Aalborg. Het laatste stuk naar Aalborg wordt de wind oost en prompt krijgen we behoorlijk tegen stroom. In Aalborg meren we af in de laatste jachthaven voor de spoorbrug en brengen daar de nacht door. We liggen naast een aardige Deen die hartstikke bezopen is en het is een komen en gaan van mensen die bij hem op de borrel komen. Wij gaan de wal op en strijken neer in een restaurantje op de haven. De andere morgen blijkt onze andere buurman een Deense Nederlander te zijn en daar hebben we nog even gezellig mee zitten praten en veel informatie van gekregen. De luidruchtige buurman van de vorige avond was volledig stil. Tien uur vertrokken we weer uit Aalborg, ons voornemen eerst de stad in te gaan hebben we laten varen, we komen al aardig in tijdnood voor ons rendezvous met de jongens op 2 juni in het zuiden van de Oostzee. Op richting uitgang van het Limfjord. De spoorbrug draaide vrij snel maar voor de verkeersbrug moesten we een uur wachten. Het laatste stuk Limfjord is recht en saai. Bovendien alles in de wind, de wind was nog steeds oost en hard en draaide naar het zuidoosten. Besloten niet verder te gaan dan Hals; de Oostzee op met harde zuidoosten wind is niet prettig, zeker omdat onze volgende koers zuidoost is. Al om 14.30 meerden we af in een box in de Haven van Hals. De havenmeester vertelde dat er de volgende dag rommelmarkt zou zijn, Hammy hoorde dit ook, benieuwd of we hier morgen wegkomen.